Dzisiaj przypada 157 rocznica urodzin jednego z najwybitniejszych i najważniejszych pisarzy w dziejach literatury polskiej – Władysława Reymonta, polskiego pisarza, prozaika i nowelisty, jednego z głównych przedstawicieli realizmu z elementami naturalizmu w prozie Młodej Polski. Niewielką część jego spuścizny stanowią wiersze. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za czterotomową epopeję “Chłopi”
Jest znany także jako autor wybitnych powieści jak “Ziemia obiecana” , “Bunt”, “Wampir” i trylogii “Rok 1794”
Uhonorowany wieloma prestiżowymi odznaczeniami, między innymi Wielką Wstęgą Orderu Odrodzenia Polski (1924), Orderem Narodowym Legii Honorowej (1925) oraz dwukrotnie Orderem „Odrodzenia Polski” (klasy III i IV, 1921) pośmiertnie Orderem Orła Białego w 2018r.
Zmarł 5 grudnia 1925 roku. Jego pogrzeb był wielką manifestacją narodową, w której uczestniczył rząd, wojsko oraz hierarchowie kościelni. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, a jego serce znajduje się w kościele Świętego Krzyża.
Władysław Stanisław Reymont był wrażliwym i skrupulatnym kronikarzem swojej epoki, niepozbawionym przy tym humoru. Jego liczne artykuły, mające charakter reportażowy, a także wspomnienia zapisywane w pamiętnikach są dziś nieocenionym źródłem wiedzy o społeczeństwie przełomu wieków. Bohaterowie jego twórczości często skazani są na walkę – o wiarę (“Matka”), niepodległość (“Ave Patria”), z własnym losem (“Komediantka”, “Fermenty”), lub też z rzeczywistością odbiegającą od wyobrażeń (“Marzyciel”) – w pewnym sensie definiującą epokę, w której żył Reymont. Ten wielki admirator natury, widzący zagrożenie moralne w dynamicznie rozwijającym się kapitalizmie i przemyśle, wpisał się na stałe w kanon literatury światowej, czego dowodem są liczne tłumaczenia oraz ekranizacje jego dzieł.
